Ron Meijer RB schrijft met enige regelmaat over zijn fiscale wereld. Een wereld waarin automatisering en proactief belastingadvies centraal staan.
Als wij doen wat wij altijd deden, dan krijgen wij wat wij altijd kregen. Deze quote kennen de meeste kenniswerkers wel. Het gedrag aanpassen, dat is en blijft lastig. Waarom werken wij ons een slag in de rondte en vergeten wij dikwijls onszelf hiervoor te belonen?
Veel collega’s behoren minstens 1.500 directe uren per jaar te schrijven en zij tikken in de avonduren de aangifte IB of Vpb nog ‘even’ in. In wiens tijd dit gebeurt, dat laat zich raden. Maar waarom gebeurt dit? Is de druk van de winst te hoog, is de ICT niet op orde of heeft het een andere reden? De kans op een tikfout is onder het genot van een glas Chianti en of een om aandacht vragende partner of kind snel gemaakt.
Ik houd van hard werken. Ik ben het type van ‘niet lullen maar poetsen’. Door mijn voormalige Rotterdamse manager is deze denkwijze er goed ingepeperd. Hoewel niks mis is met deze denkwijze, bestaat wel het gevaar dat het te gek kan gaan en dan wordt het gevaarlijk.
Een tijdje geleden las ik een artikel in Het Financieele Dagblad waarin het onderwerp ‘belastingontduiking’ centraal stond. De ondernemer had in casu privé en zakelijk door elkaar laten lopen. De accountant en belastingadviseur hebben de hoogte van het bedrag vast en zeker gezien. Zij hebben de casus misschien bewust laten lopen. Het misschien bewust laten lopen kwam de accountant en belastingadviseur dit keer niet duur te staan. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden waarbij de fiscaaldienstverlener een tik op de vingers krijgt. De FIOD en de inspecteur kregen de zaak samen rond, maar onze rechtelijke macht had momenteel geen capaciteit om de zaak in behandeling te nemen. De zaak eindigde met een vaststellingsovereenkomst. Ik ben van mening dat het misschien wel meer op zijn plaats was geweest als deze zaak voor de belastingplichtige een andere uitkomst had gekregen, bijvoorbeeld een paar nachtjes in de cel slapen. Waarom? Dit omdat ik hoop en verwacht dat de verleiding om in de toekomst eenzelfde fout te begaan, nihil wordt.
Maar waarom is er misschien voor gekozen om de zaak bewust te laten lopen? Was de tijdsdruk te groot, was het een aangifte die op vrijdagavond nog even opgesteld moest worden of was er simpelweg te veel werk? Het antwoord op deze vraag weet ik uiteraard niet, maar laat het wel een wake-up call zijn. Het meewerken aan belastingontduiking, wil geen enkele belastingadviseur op zijn palmares hebben staan.
Hard werken en veel geld verdienen is de basis van kapitalisme, maar slimmer werken is minstens zo belangrijk. Check eens of u de processen nog wel scherp hebt staan. Zorg ervoor dat het laten lopen van een casus niet in uw dossier is te vinden. Trek tussentijds aan de bel. En twijfelt u over de cliënt? Neem dan gauw afscheid van de cliënt, want er zijn genoeg vissen in de vijver die uw werk waarderen.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in BelastingZaken
Ron Meijer RB is werkzaam bij Blauwe Vrijdag.
Geef een reactie