Immateriële schadevergoeding in KB Lux zaken. Overschrijding van de redelijke termijn door de Belastingdienst en door de rechtbank. De staat is in het geding betrokken (art. 8:26 van de Awb). Duur van de prejudiciële procedure (23 maanden) moet bij de redelijke termijn worden opgeteld. Ook de maanden tussen de uitspraak van het Hof van Justitie en de uitspraak van de Hoge Raad tellen mee. Geen sprake van eigen schuld van eiser door het niet opgeven van een buitenlandse bankrekening. Ook geen gevaarzetting. Eiser houdt recht op beslechting van het geschil binnen een redelijke termijn. Het bedrag aan schadevergoeding wordt berekend op 500 euro per half jaar en komt zo uit op 3.500 euro. Geen verhoging van de vergoeding omdat sprake is van 19 verschillende aanslagen en ook geen verhoging door de boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente. De totale overschrijding van de termijn wordt verdeeld tussen de Belastingdienst en de Staat. De Belastingdienst had op basis van artikel 25 AWR in de betreffende periode (2004-2006) een beslistermijn van een jaar. Alleen de tijd die meer nodig was dan dit jaar voor de uitspraak op bezwaar telt als overschrijding door de Belastingdienst. De rest van de overschrijding wordt toegerekend aan de rechtbank en dus aan de Staat. Proceskostenveroordeling voor de Belastingdienst en de Staat, ieder voor de helft. Wel factor 1,5 toegepast bij de wegingsfactor van de proceskostenvergoeding, omdat het gaat om 4 of meer samenhangende zaken.
Meer informatie: http://zoeken.rechtspraak.nl/ResultPage.aspx?snelzoeken=t&searchtype=ljn&ljn=BY0026
Geef een reactie