Geen behandeling beslagvrije voet bij beroep tegen aanslag

Executie dwangbevel

Als een belastingschuldige ook na het ontvangen van een dwangbevel de verschuldigde belasting niet betaalt, kan de ontvanger van de belastingen overgaan tot executie van het dwangbevel. Vaak zal de ontvanger beslag leggen op het vermogen van de belastingschuldige. De ontvanger kan beslag leggen op:

• roerende zaken die geen registergoederen zijn;
• rechten aan toonder of order;
• aandelen op naam en rechten op naam die geen aandelen zijn;
• vorderingen op derden; en
• beslag op onroerende zaken.

Daarnaast kan de ontvanger ook eisen dat een derde, die loon of een uitkering uitbetaalt aan de belastingschuldige, deze betaling (gedeeltelijk) doet toekomen aan de fiscus. Dit noemt men ook wel het vereenvoudigd derdenbeslag. Bovendien kan de ontvanger onder voorwaarden beslag leggen op goederen van derden als deze goederen zich bevinden op de bodem van de belastingschuldige.

Pressiemiddel

De ontvanger kan de beslaglegging gebruiken om de desbetreffende goederen te verkopen, maar vaak zal hij de beslaglegging gebruiken als pressiemiddel. De belastingschuldige kan de executoriale verkoop voorkomen door alsnog te betalen. Met name als het gaat om onroerende zaken, zal de beslaglegging vooral als pressiemiddel dienen. Als het tot een executoriale verkoop komt, is het namelijk nog maar de vraag of de Belastingdienst daar baat bij heeft. De schuldeisers met een recht van hypotheek hebben immers voorrang op de fiscus.

Vereenvoudigd derdenbeslag

Het vereenvoudigd derdenbeslag is opgenomen in artikel 19 van de Invorderingswet 1990. Dit beslag ziet op:

• loon;
• uitkeringen op grond van sociale zekerheidswetten met uitzondering van kinderbijslag,
• pensioen en/of lijfrente (inclusief uitkeringen als gevolg van een lijfrentespaarrekening of -beleggingsrecht;
• uitkeringen uit levens-, invaliditeits-, ongevallen- of ziekengeldverzekering;
• uitkeringen tot levensonderhoud of tot vergoeding van schade door het derven van levensonderhoud; en
• uitkeringen of buitengewone pensioenen op grond van een wettelijke regeling voor oorlogsgetroffenen of voor degenen die hun vervangende dienstplicht vervullen.

Deze betalingen moeten wel vatbaar zijn voor beslag. Voor zover de betalingen vallen binnen de beslagvrije voet, kan de ontvanger hoogstens 10% van deze bedragen opeisen. Deze mogelijkheid bestaat alleen als de belastingschuldige een notoire wanbetaler is.

Beslagvrije voet

De beslagvrije voet is het minimumbedrag waarop men recht heeft om in zijn levensonderhoud te voorzien.  De beslagvrije voet is afhankelijk van diverse factoren, maar in veel gevallen is zij in beginsel gelijk aan 90% van de desbetreffende normbedragen in de Participatiewet.

Bezwaar tegen beslag

Net zoals een belastingschuldige zich kan verzetten tegen de uitvoering van een dwangbevel, kan hij zich verzetten tegen de toepassing van het vereenvoudigd derdenbeslag. Een verzet tegen een dwangbevel mag overigens niet zijn gegrond op de stelling dat het bedrag van de belastingaanslag te hoog is. In een zaak voor Hof Amsterdam bleek dit ook te gelden toen een vrouw in beroep was gegaan tegen het opleggen en invorderen van een aanslag inkomstenbelasting. De vrouw stelde onder meer dat de fiscus geen rekening had gehouden met de beslagvrije voet. Het hof nam deze stelling niet eens in behandeling omdat deze klacht geen betrekking had op het geschil: de juistheid van de belastingaanslag.

Wet: artikelen 435, 474a, 474aa, 474c, 475, 475c, 475d en 502 van Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en artikelen 17 en 19 IW 1990

Meer informatie: Hof Amsterdam, 7 juli 2016 (gepubliceerd 20 juli 2016), ECLI:NL:GHAMS:2016:2792