We werken we nu zo’n anderhalf jaar thuis. Kennelijk maken we allemaal per werkdag zo’n € 2 aan extra kosten. Dat heb ik niet verzonnen, dat heeft het Nibud voor het kabinet berekend. Bij de Prinsjesdagstukken zit de onderbouwing. Het leukste stuk om te lezen van de dikke stapel Prinsjesdagstukken. Het leert ons hoeveel thee en koffie de gemiddelde werknemer drinkt, en ja, ook hoeveel de werknemer het privaat bezoekt tijdens werktijd.
Kost dus € 2. En een vergoeding voor die kosten per thuiswerkdag mag vanaf 2022 onbelast worden gegeven. Als gerichte vrijstelling in de werkkostenregeling, maar wel even aanwijzen als werkkost.
Tot nu toe werd bij iedere nieuwe gerichte vrijstelling de vrije ruimte van de werkkostenregeling steeds een beetje verkleind. Logisch, zo’n gerichte vrijstelling kost belastinggeld en daar zal dus ruimte voor gemaakt moeten worden.
Ik ben blij dat de wetgever hier nu niet voor gekozen heeft. Er is een op papier volstrekt logische keuze gemaakt. Als de werknemer thuis werkt, gaat hij kennelijk niet naar zijn vaste werkplek. Dan heeft hij geen reiskosten en is er geen goede reden om onbelast nog een reiskostenvergoeding toe te staan. Dus: op een werkdag ofwel een thuiswerkvergoeding ofwel een reiskostenvergoeding.
De wetgever heeft de werkgever tegemoet willen komen. Als de werknemer en werkgever afspraken maken over vaste thuiswerkdagen en vaste kantoordagen, dan mag ook voor beide een vaste kostenvergoeding worden gegeven. Wel zo makkelijk. De onderbouwing en berekeningswijze was even puzzelen, en is het even een klusje om het in te regelen, maar daarna is dit goed te doen.
Tot hier een uitstekend en logisch plan.
Maar toen is men gaan filosoferen over bijzondere gevallen: wat als werkgever en werknemer geen vaste thuiswerkdagen overeenkomen? Dan wordt het dagen tellen. En wat als de werknemer halverwege de thuiswerkdag naar een klant gaat? Dan mag naast de thuiswerkvergoeding een reiskostenvergoeding gegeven worden. En wat als de klant halverwege de dag toch naar kantoor gaat? Dan mag de werknemer kiezen tussen een thuiswerkvergoeding of de reiskostenvergoeding. Maar dat mag niet als de werknemer een auto van de zaak, een OV-kaart van de zaak of een fiets van de zaak heeft. Dan mag er helemaal geen vergoeding worden gegeven. Dit is weer anders als de werknemer die auto, OV-kaart of fiets niet gebruikt. Dan mag er wel weer worden gekozen. Theoretisch snap ik dat allemaal, maar gaat u als werkgever wel bij de poort staan om te kijken of de werknemer met zijn eigen fiets gekomen is, dan wel of hij de fiets van zijn partner heeft genomen? En wat als hij aan komt lopen? Toch even checken welke auto om de hoek staat?
Een thuiswerkvergoeding is een goed idee. Een vaste vergoeding bij afspraken is een goed idee. Ik raad iedere werkgever aan om afspraken zijn werknemers te maken en het niet aan de loop der dingen over te laten. En als dat niet kan, maak dan samen standaard de keuze voor een vergoeding, en ga uit van het gebruik van de geregelde vervoersfaciliteit, maar laat de keuze niet bij de werknemer, anders moet u een fietscontroledienst instellen. Wel goed voor de werkgelegenheid, maar of we dit moeten willen…..
Mr. Jan-Bertram Rietveld is loonbelastingspecialist bij EY. Daarnaast treedt hij regelmatig op als spreker en dagvoorzitter bij diverse symposia over loonheffingen en arbeidsvoorwaarden en verzorgt hij cursussen en trainingen. Hij is een van de docenten van de Verdiepingscursus dga-advisering.
Geef een antwoord