Een beperking is geen reden om informatie achter te houden

Eind 2012 kreeg een vrouw op hoge leeftijd, die met ernstige fysieke en/of psychische belemmeringen kampte, informatiebeschikkingen van de fiscus. De vrouw had namelijk nagelaten informatie te verstrekken over een buitenlandse bankrekening (Zie: Een beperking beperkt!). Hof Amsterdam moest van de Hoge Raad onderzoeken of het niet-verstrekken van de door de inspecteur verlangde informatie de vrouw kon worden aangerekend. Het hof moest een onderscheid maken tussen enerzijds medewerking die neerkomt op het mondeling of schriftelijk afleggen van een verklaring, en anderzijds medewerking bestaande uit het ter beschikking stellen van specifiek aangeduide informatie of op gegevensdragers vastgelegde informatie.

Niet-verklaren en niet-verstrekken van informatie

Het hof vond dat de vrouw zulke ernstige belemmeringen van medische aard ondervond dat zij vanaf 2012 niet langer in staat was de gevraagde verklaringen af te leggen. Het niet-verklaren kon de vrouw om die reden niet worden aangerekend en mocht niet leiden tot omkering en verzwaring van de bewijslast. Dit kon niet worden gezegd over het niet-verstrekken van vastgelegde informatie. Nu belanghebbende in 2013 nog wel in staat was om iemand te machtigen om haar fiscale belangen te behartigen, had ze volgens het hof in 2012 ook een beroep kunnen doen op bijstand van een derde om te kunnen voldoen aan het informatieverzoek van de inspecteur. Het niet-verstrekken van vastgelegde informatie kon belanghebbende dus wel worden aangerekend. Ze kreeg een termijn van vier weken om de inspecteur alsnog de in de informatiebeschikkingen gevraagde informatie te verstrekken.

Wet: artikel 25, derde lid, artikel 27e, eerste lid en artikel 47, eerste lid van de AWR

Meer informatie: Gerechtshof Amsterdam, 26 april 2016 (gepubliceerd op 4 mei 2016), ECLI:NL:GHAMS:2016:1582