Faxstoring kwam niet voor rekening van afzender

In deze zaak stelde Rechtbank Rotterdam een man in de gelegenheid om de gronden van zijn beroep tegen een aanslag milieuheffing vóór 24 mei 2012 mee te delen. De Rechtbank verklaarde het beroep niet-ontvankelijk, omdat de gronden van dat beroep na afloop van de gestelde termijn bij de Rechtbank waren binnengekomen. De man ging in verzet en stelde dat hij de gronden van het beroep tijdig per fax had verstuurd. Hij had de motivering op 23 mei 2012 verstuurd, maar de faxapparatuur van de Rechtbank had deze tussen 16.51 en 17.13 uur (bij herhaling) geweigerd wegens overbezetting. In zijn verzetschrift voerde de man aan dat de ‘faxwinkel’ om 17.00 uur sloot en dat de problemen met de verzending hem pas op 24 mei 2012 duidelijk werden. Hij verstuurde de gronden op die dag opnieuw –  ditmaal met succes – naar de rechtbank. Als bewijs had hij de afschriften van twee rapporten afkomstig uit het verzendende faxapparaat bij zijn verzetschrift gevoegd. De Hoge Raad vond dat de rechtbank het verzet van de man ten onrechte niet-ontvankelijk had verklaard. Volgens de Hoge Raad had de rechtbank de stelling van de man over de bereikbaarheid van het gerecht per fax moeten onderzoeken. De man mocht namelijk er van uit gaan dat het faxnummer dat in de brief van de rechtbank stond vermeld voldoende bereikbaar zou zijn. De omstandigheid dat de fax van de rechtbank overbezet was, kwam daarom voor rekening en risico van de rechtbank en niet van de indiener. De rechtbank moest het onderzoek uiteindelijk voortzetten in de stand waarin het zich bevond.

Wet: artikel 6:5, artikel 6:6 en artikel 8.55 Algemene wet bestuursrecht

Meer informatie: Hoge Raad, 21 februari 2014, ECLI:NL:HR:2014:340, 13/01311