Geen wil om te bevoordelen, dus geen schenking

Een dga ging na 38 jaar huwelijk scheiden. Hij was gehuwd in gemeenschap van goederen. Tot de gemeenschap behoorde een bezit aan certificaten (van aandelen) in een B.V. In het kader van de echtscheiding was overeengekomen dat de ex-echtgenote 48% van de certificaten kreeg toebedeeld. De totale intrinsieke waarde van de B.V. bedroeg € 14 miljoen. In 2011 kwam de ex-echtgenote in financiële problemen en wilde de certificaten overdragen aan de dga. De boekwaarde van de certificaten van de ex-echtgenote bedroeg € 6,3 miljoen. De dga bood zijn ex-echtgenote aan de certificaten over te nemen voor € 1 miljoen. Haar advocaat adviseerde haar dit aanbod niet te accepteren. De financiële nood was echter zo hoog, dat ze toch op het aanbod inging. De inspecteur legde een aanslag schenkbelasting op. In geschil is of sprake is van een schenking.

Geldgebrek

Rechtbank Gelderland oordeelt dat voor een schenking vereist is dat de schenker verarmt en de begiftigde verrijkt. Ook moet sprake zijn van vrijgevigheid. Voor het aannemen van vrijgevigheid is naast de bewustheid tot bevoordeling vereist dat degene die verarmt de verrijking van de andere partij heeft gewild. De rechtbank acht de inspecteur niet geslaagd in zijn bewijslast dat de dga de wil had zijn ex-echtgenote te bevoordelen. Hiervoor is onvoldoende dat de ex-echtgenote de bevoordeling van de dga voor lief heeft genomen, als daar al sprake van is. De ex-echtgenote had geldgebrek en had gehandeld uit eigen belang in plaats van de wil tot bevoordeling van de dga. De rechtbank oordeelt dat de aanslag schenkbelasting ten onrechte is opgelegd.

Wet: art. 1 (lid 1 aanhef ten tweede) SW 1956 en art. 7:186 (lid 2) BW

Meer informatie: Rechtbank Gelderland 18 september 2018 (gepubliceerd op 3 oktober 2018), ECLI:NL:RBGEL:2018:4002