Bij werknemers die internationaal werkzaam zijn, komt het veelvuldig voor dat men op basis van nettoloonafspraken werkt. De werknemer weet dan waar hij financieel aan toe is. Uiteraard komt bij grensoverschrijdend werken meer kijken dan alleen het nettoloon. Denk onder meer aan onkostenvergoedingen, 30%-regeling, arbeidsrecht, sociale zekerheid, etc. In het kader van deze blog ga ik in op de nettoloonafspraak.
Het gevolg van de nettoloonafspraak is dat de belasting voor rekening komt van de werkgever. Afhankelijk van de afspraak neemt de werkgever deze volledig voor zijn rekening (tax equalisation) of alleen voor zover de belasting hoger is (tax protection) dan de belasting die verschuldigd zou zijn als de werknemer in zijn 'home country' was blijven werken.
Nettoloon = bruteren
In de Wet op de loonbelasting (Wet LB) kennen we het begrip nettoloon niet, maar het fiscale loonbegrip dat meer een 'bruto' begrip is. In ieder geval is de loonbelasting onderdeel van het fiscale loon. Maar hoe bepaal je vanuit het nettoloon het fiscale loon? Het antwoord is eenvoudig; je moet het loon bruteren. Dat kan een eenvoudig loonberekeningsprogramma prima aan. Hoe gaat dat als het loon deels in Nederland is belast en deels in het buitenland? In mijn blog van 30 juni 2016 ging ik in op het belang voor werkgevers om het belastingverdrag al bij de inhouding van de loonbelasting toe te passen. Hoe werkt de brutering als een belastingverdrag in het spel is? Hieronder een vereenvoudigd voorbeeld.
Bruteren in de LB met toepassing belastingverdrag
Stel een werknemer heeft een nettoloon van 100 in jaar x. Hij woont en werkt het hele jaar voor een Nederlandse werkgever in Nederland. Gebruteerd levert dat een fiscaal loon op van stel 200.
In jaar x+1, gaat de werknemer 50% van zijn tijd werken voor een dochterbedrijf in Duitsland. Duitsland heeft het heffingsrecht over 50% van het loon. De werknemer ontvangt door zijn nettoloonafspraak nog steeds 100. De werkgever past het verdrag toe. Hij hoeft dan maar over de helft van het loon loonbelasting in te houden, stel 50. Het fiscale loon in jaar x+1 is dan 150. In jaar x+2 blijft de werknemer op dezelfde wijze werken als in jaar x+1. Wel krijgt hij in het jaar x+2 een Duitse aanslag van 40. De Nederlandse werkgever vergoedt de Duitse belasting aan de werknemer. Het fiscale loon van de werknemer is dan 100 (nettoloon), plus 40 (Duitse belasting die de werkgever heeft vergoed), plus 50 (Nederlandse belasting), is 190. De in te houden Nederlandse loonbelasting bedraagt 50 en wijzigt niet, door de Duitse belasting. De Duitse belasting is mijns inziens geen belasting ter zake van de arbeid in Nederland.
Op 1 januari van jaar x+3 neemt de werknemer ontslag. De werknemer krijgt in dat jaar nog een Duitse aanslag van 40, die de ex-werkgever vergoedt. Het fiscale loon van de werknemer is 40. Er hoeft mijns inziens geen loonbelasting ingehouden te worden, omdat de 40 geen loon is ter zake van in Nederland verrichte arbeid. Het heffingsrecht komt toe aan Duitsland.
Gevolgen in de inkomstenbelasting
Hoe werkt dit door bij de heffing van de inkomstenbelasting (IB) van de werknemer? Ik zal laten zien hoe de verdragstoepassing door de werkgever gevolgen heeft voor het recht op aftrek ter voorkoming van dubbele belasting in de inkomstenbelasting.
In jaar x is het volledige fiscale loon van 200 belast in Nederland. In jaar x+1 bedraagt het fiscale loon 150. Daarvan ziet 100 op de werkzaamheden in Nederland (het nettoloon dat op het werken in Nederland ziet, plus de Nederlandse belasting daarover) en 50 op de Duitse werkzaamheden. Voor het loon dat ziet op de Duitse werkzaamheden bestaat recht op een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting in de IB van 50.
In jaar x+2 is het fiscale loon 190 en bestaat recht op een aftrek ter voorkoming van dubbele belasting van 90 (50, zijnde het nettoloon dat ziet op de werkzaamheden in Duitsland, plus de Duitse belasting van 40).
In jaar x+3 bedraagt het fiscale loon 40 en bestaat recht op voorkoming van dubbele belasting van 40 (de 40 Duitse belasting ziet op het werken in Duitsland).
Dagenbreuk in IB niet toepasbaar
Zoals het bovenstaande mijns inziens duidelijk maakt, leidt de verdragstoepassing door de werkgever er toe, dat in de IB ter bepaling van de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting geen voorkoming kan worden gevraagd op basis van de gewerkte tijd in het verdragsland, ook wel de dagenbreuk genoemd. De (gebruteerde) beloning die toe te rekenen is aan de werkzaamheden bepaalt de hoogte van de aftrek ter voorkoming van dubbele belasting.
Internationale regels toepassen bij de loonheffing? Op dinsdag 9 mei 2017 verzorgt mr. Carlo Douven de PE-Pitstop Grensoverschrijdende arbeid. Hij laat u met behulp van infographics zien waar internationale regelgeving bij de loonheffing centraal zou moeten staan. > Meer informatie en aanmelden
Geef een antwoord