Wie de Belastingdienst vraagt om zijn aangifte te herzien, kan daarmee ook ervoor zorgen dat de fiscus over een nieuw feit beschikt. Dat opent de weg naar een navorderingsaanslag.
Op 1 april 2019 dient een vrouw haar aangifte IB/PVV in over het jaar 2018. Hierin geeft zij aan 50% van een eigen woning in eigendom te hebben. Zij trekt daarom hypotheekrente, een periodieke betaling van erfpacht en een rente over een restschuld af. Bij het opleggen van de aanslag IB /PVV 2018 in januari 2020 volgt de Belastingdienst de aangifte van de vrouw. Maar de vrouw vraagt op 24 februari 2020 om een herbeoordeling en correctie van haar aangifte. Zij geeft aan te zijn verwikkeld in een echtscheidingsprocedure. Op grond van een rechterlijke uitspraak moeten de aangiftes over 2018 van de ex-partners onderling op elkaar worden afgestemd. In de aangiftes is dubbele hypotheekrente en erfpacht afgetrokken. De inspecteur vat het verzoek van de vrouw op als een verzoek om ambtshalve herziening van de aanslag. Naar aanleiding van dit verzoek legt hij de vrouw een naheffingsaanslag IB/PVV 2018 op.
Nieuw feit voor de fiscus
De vrouw meent echter dat de inspecteur haar geen navorderingsaanslag mag opleggen omdat hij niet beschikt over een nieuw feit. Maar haar standpunt houdt geen stand voor Rechtbank Noord-Holland. De vrouw heeft immers een verzoekschrift verstuurd aan de Belastingdienst waarin zij heeft verzocht om een correctie van haar aanslag en die van haar ex-partner. In dit verzoek heeft zij gemeld dat zij een te hoog bedrag aan hypotheekrente heeft afgetrokken. Deze informatie vormt voor de fiscus een nieuw feit. Nu had de Belastingdienst bij het narekenen van de bij de aangifte ingediende gegevens kunnen zien dat meer dan de helft van de hypotheekrente is afgetrokken. Maar de rechtbank oordeelt dat de onderzoeksplicht van de inspecteur niet zo ver gaat dat hij deze berekening heeft moeten uitvoeren.
Correctie van aftrekpost is terecht
De vrouw stelt nog toch meer dan 50% van de woonlasten te mogen aftrekken, zij het als onderhoudsverplichtingen. Maar de rechtbank oordeelt dat dit deel van de eigenwoninglasten voor de vrouw een gebruiksvergoeding vormt die is weg te strepen tegen haar woonlasten. De rechtbank vindt evenmin dat de Belastingdienst de informatie in het verzoekschriftonrechtmatig heeft gebruikt door de vrouw een navorderingsaanslag op te leggen. De vrouw heeft gevraagd om een herbeoordeling en dat dit anders heeft uitgepakt dan verwacht, komt voor haar rekening.
Wet: art. 16, eerste lid AWR en art. 3.111, 3.120 en 6.3 Wet IB 2001
Geef een antwoord