Werknemers die uit het buitenland afkomstig zijn en in Nederland werken, komen onder voorwaarden in aanmerking voor de zogeheten 30%-regeling. Eén van de voorwaarden is dat men moet voldoen aan het 150 kilometercriterium.
Vergoeding voor extraterritoriale kosten
Als een werknemer vanuit het buitenland naar Nederland komt om te werken, krijgt hij van zijn werkgever vaak een vergoeding voor de zogeheten extraterritoriale kosten. Dit zijn de extra kosten die de werknemer maakt in verband met zijn verblijf in Nederland. Hierbij kan onder meer worden gedacht aan:
- dubbele huisvestingskosten als de werknemer in het land van herkomst blijft wonen;
- extra kosten voor levensonderhoud;
- kosten voor een kennismakingsreis naar Nederland, eventueel met het gezin;
- kosten voor het aanvragen of omzetten van officiële persoonlijke papieren;
- opslagkosten voor het deel van de boedel dat achterblijft in het land van herkomst;
- reiskosten naar het land van herkomst, bijvoorbeeld om het gezin te bezoeken;
- kosten van het volgen van een cursus om Nederlands te leren.
Vergoedt de werkgever de werkelijke extraterritoriale kosten, dan geldt hiervoor een gerichte vrijstelling als de kosten in redelijkheid zijn gemaakt én aannemelijk kunnen worden gemaakt. De werkgever moet de vergoeding dan per werknemer administreren.
30%-regeling voor extraterritoriale kosten
Een werkgever kan er ook voor kiezen om niet de werkelijke extraterritoriale kosten te vergoeden, maar in plaats hiervan de 30%-regeling toe te passen. In dat geval bedraagt de (onbelaste) vergoeding 30% van het loon inclusief de vergoeding. Ook hiervoor geldt een gerichte vrijstelling, maar uitsluitend als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:
- Er is sprake van een dienstbetrekking tussen werkgever en werknemer.
- De werknemer beschikt over een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of nauwelijks is te vinden.
- Werkgever en werknemer hebben gezamenlijk een verzoek ingediend om de 30%-regeling toe te passen en hebben hiervoor een beschikking ontvangen.
- De werknemer voldoet aan het 150 kilometercriterium.
Extra vergoeding of verstrekking
Geeft de werkgever naast de 30%-vergoeding ook nog een vergoeding (of verstrekking) van de werkelijke extraterritoriale kosten, dan geldt de extra vergoeding/verstrekking als loon van de werknemer. De werkgever mag er echter ook voor kiezen om deze vergoeding of verstrekking in de vrije ruimte te laten vallen.
Het kan gebeuren dat de werkelijke extraterritoriale kosten hoger zijn dan de 30%-vergoeding. In dat geval kunnen de werkelijke kosten onbelast worden vergoed. Doet de werkgever dit, dan is de 30%-regeling niet van toepassing.
150 kilometercriterium
Het 150 kilometercriterium is per 1 januari 2012 ingevoerd en houdt in dat de 30%-regeling alleen van toepassing is als de werknemer in de 24 maanden voor zijn eerste werkdag in Nederland, minimaal 16 maanden hemelsbreed meer dan 150 kilometer van de Nederlandse grens woonde. Concreet betekent dit dat een buitenlandse werknemer die vanwege zijn werk naar Nederland verhuist dan wel dichterbij de grens gaat wonen, in aanmerking komt voor de 30%-regeling als hij minder dan 8 maanden voor zijn eerste werkdag is verhuisd én voor de verhuizing meer dan 150 kilometer van de grens woonde. De gedachte achter het 150 kilometercriterium is dat werknemers die niet aan dit criterium voldoen omdat zij relatief dichtbij de grens wonen, weinig tot geen extraterritoriale kosten hebben. Zij zouden immers dagelijks heen en weer kunnen reizen tussen hun woonplaats en hun werkplek. Een eventuele vergoeding van de werkelijke kosten kan wel gewoon onbelast plaatsvinden. Het Europese Hof van Justitie heeft op prejudiciële vragen van de Hoge Raad geantwoord dat dit 150 kilometercriterium niet in strijd is met het EU-recht.
Uitzondering
Er geldt een uitzondering voor buitenlandse werknemers die eerder in Nederland hebben gewerkt en toen voor de 30%-regeling in aanmerking kwamen. Voor hen is de 24-maandstermijn niet van toepassing. Voor hen mag de 30%-regeling worden toegepast als de eerdere werkzaamheden maximaal 8 jaar geleden zijn begonnen en zij op dát moment aan het 150 kilometercriterium voldeden. Is dit het laatste niet het geval, dan mogen wel de werkelijke extraterritoriale kosten weer onbelast worden vergoed.
Geef een reactie