Inderdaad een spannend onderwerp, het oudste beroep ter wereld… de executeur(-testamentair). Niet alleen in de voetballerij, zo bleek de afgelopen week weer, is het pas beslist als het laatste fluitsignaal geklonken heeft. Ook in het erfrecht weten we het pas zeker als de laatste adem uitgeblazen is. Testamenten kunnen immers te allen tijde nog herroepen of aangevuld worden.
'Habemus …executeur?!' zijn derhalve veel gehoorde en beladen klanken in de erfrechtelijke sfeer. Bijna iedere beroepsgroep heeft zijn vingers er wel eens aan gebrand, aan de nieuwe erfrechtelijke commandeur. De notaris die geen verklaring van erfrecht kon afgeven zonder vermelding van de executeur. De belastingadviseur die geen aangifte erfbelasting kon doen zonder medewerking van de executeur. De advocaat die niet kon procederen zonder de executeur. De private banker die de kluis niet open kreeg zonder de executeur. De begrafenisondernemer die niet…
De executeur geniet niet alleen het onbeperkte vertrouwen van de overledene maar ook van de wetgever. De belangrijkste reden om een executeur te benoemen? Zoals u weet worden tegenwoordig (zacht uitgedrukt) heel veel, ook positieve nalatenschappen, beneficiair aanvaard. Hoe kan alsdan bij de afwikkeling van een nalatenschap de overheidsbemoeienis zoveel mogelijk voorkomen worden? Ik durf het bijna niet meer te schrijven. Men benoeme een executeur.
Komt u nog ergens een executeur tegen tussen en op het oude erfrechtelijk papier: het codicil. Ruim hem op en laat de inkt vloeien op nieuw notarieel papier. En wie verdelingsperikelen vreest, stelt een erfrechtelijk scheidsrechter aan, de grote broer van de executeur: de afwikkelingsbewindvoerder.
Meer? Kom naar de PE-Pitstop Executele en afwikkelingsbewind op 30 juni 2016.
