Een advocaat die de rol van executeur testamentair vervulde maakte er een potje van; zo informeerde hij erfgenamen onjuist over af te dragen belasting, deed hij zich onterecht voor als executeur en maakte hij zelfs gelden over naar zijn privérekening. Het eindoordeel: schrapping.
Voor de mondelinge behandeling van deze zaak bij het Haagse Hof van Discipline diende de advocaat nog een toelichting van formaat in; maar liefst 136 pagina’s. Ook probeerde hij, twee dagen voor de uitspraak van dit hoger beroep, het hoger beroep nog tevergeefs in te trekken.
Geen bewijs
De advocaat in kwestie vervulde de rol van executeur testamentair tijdens de afhandeling van een erfenis. Dat gaat meteen niet bepaald vlekkeloos, bijvoorbeeld wanneer hij de erfgenamen meedeelt dat hij de voorlopige aanslag van ruim dertigduizend euro aan de Belastingdienst had overgemaakt. Bewijs hiervan heeft hij echter niet, of weigert hij in ieder geval te laten zien aan de erfgenamen.
Ook bij de tuchtrechter in eerste aanleg kan hij geen bewijs produceren van de overboeking; volgens de executeur lag het probleem bij de boekhouder van zijn kantoor. Tegen het argument van de tuchtrechter dat toch op zijn minst de alarmbellen hadden moeten afgaan nadat de Belastingdienst hen een bericht stuurde waarin stond dat er nog geen betaling had plaatsgevonden, heeft hij weinig in te brengen.
Rol beëindigd
Zijn rol als executeur wordt door de rechtbank op 17 oktober 2019 officieel beëindigd. Er wordt in zijn plaats een vereffenaar benoemd. Het afwikkelen van de erfenis is immers afgerond. De advocaat is het hier echter niet mee eens en gaat tegen de uitspraak van de rechtbank in.
Opnieuw verliest hij hiermee het belang van de cliënt uit het oog; de benoeming van de vereffenaar gebeurde op verzoek van de erfgenamen. Met het instellen van het hoger beroep liet hij zien enkel ‘als zijn eigen advocaat’ op te treden, en joeg hij de erfgenamen bovendien nodeloos op kosten.
De raadsman blijft zich bovendien presenteren als executeur, ook de betrokken notaris wordt niet ingelicht over de nieuwe rolverdeling. Bovendien contacteert hij de gemeente en doet hij zich daar eveneens voor als executeur testamentair om informatie over de afwikkeling van de erfenis te winnen. Volgens het hof beschaamde hij hiermee het vertrouwen in de beroepsgroep.
Als kers op de taart komt naar voren dat de advocaat gelden overmaakte naar zijn privérekening. Volgens hem ging het hier niet om de erfenis, maar kwamen de gelden van een beleggingsrekening van de weduwe. Dit argument wordt echter door zowel de raad als het hof van tafel geveegd; noch in zijn hoedanigheid van advocaat als die van executeur was het hem geoorloofd gelden naar zichzelf over te maken.
Vertrouwen ontbreekt
Volgens het hof ontbreekt na het behandelen van alle feiten ‘ieder vertrouwen in zijn functioneren als betamelijk advocaat’. De raadsman leidde stelselmatig instanties om de tuin, zoals de notaris, tuchtrechter en de gemeente. Hieruit blijkt volgens het hof een gebrek aan respect voor rechterlijke autoriteiten.
Tevens neemt het hof de omstandigheden mee in haar beredenering; door het handelen van de advocaat zijn de nalatenschap en de erfgenamen onnodig belast. Zij zijn anderhalf jaar lang onjuist geïnformeerd en aan het lijntje gehouden.
Daar komt nog bij dat hij het bedrag dat als erfbelasting had moeten worden afgedragen, naar zijn privérekening overmaakte. ‘Het illustreert zijn gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef en integriteit’, aldus het hof.
Dat hij niet handelde in het belang van zijn cliënten, blijkt tot slot uit het feit dat hij beroep instelde tegen de benoeming van een vereffenaar, waarmee hij zijn functie van executeur verloor. Ook hiermee belastte hij de erfgenamen onnodig met juridische procedures. Dit alles bij elkaar optellend komt het hof tot de conclusie dat slechts schrapping van het tableau nog een passende maatregel is.
Dit artikel is eerder verschenen op advocatie.nl.
Geef een antwoord