Pas op met wijziging huwelijkse voorwaarden!

In deze zaak verhuurde een directeur-grootaandeelhouder van een holding een woonboerderij met bedrijfsruimte aan de dochtermaatschappij van de holding. De dga was gehuwd onder huwelijkse voorwaarden. In 2008 waren de huwelijkse voorwaarden aangepast, waardoor de partner voor 30% mede-eigenaar was geworden van de onroerende zaak en de dga voor 70% eigenaar was gebleven. Nu de werkzaamheid bestaande uit het ter beschikking stellen van de bedrijfsruimte in 2008 was gestaakt, had de dga in 2008 moeten afrekenen over 30% van het verschil tussen de waarde in het economische verkeer van de bedrijfsruimte en de fiscale boekwaarde. Dit was echter niet gebeurd en navordering over 2008 was niet meer mogelijk. De rechtbank oordeelde dat sprake was van een fout die op grond van de foutenleer in 2009 kon worden hersteld.

Feitelijke beëindiging tbs

De tbs was overigens vanwege het faillissement van de vennootschap ook feitelijk beëindigd in 2008. Echter, de onroerende zaak was na de beëindiging van de feitelijke tbs aangehouden met het oog op verkoop. Het resultaat in verband met de beëindiging van de tbs was terecht in 2009 verantwoord, want de levering van de onroerende zaak vond plaats in 2009. De fiscale boekwaarde per 1 januari 2009 was echter te hoog, omdat de ter beschikking gestelde onroerende zaak per 1 januari 2001 voor een te hoge waarde op de resultaatsbalans was geactiveerd. Dit was ook een fout die op grond van de foutenleer moest worden hersteld. Nu geen van de partijen de door hen bepleite waarden aannemelijk konden maken, stelde de rechtbank het resultaat bij het einde van de tbs in goede justitie vast op € 60.000.

Wet: artikel 3.92 Wet IB 2001

Meer informatie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 28 januari 2016 (gepubliceerd op 25 maart 2016), ECLI:NL:RBZWB:2016:811